KÜÇÜK KIRMIZI AYAKKABILARIM VARDI...KOLALI ÖNLÜK YAKAM.YANGIN YERİ GİBİ YANAN SOKAKLARIM VARDI.ARDINDAN CIZ DİYE SÖNEN SULAR ALTINDA KALAN..DEVE TÜYÜ RENGİYDİM.AYAK SESLERİM YANKILANIRDI HAFİFTİM.SES UZAKTAN GELİRDİ... NİNEM AKİDE ŞEKERİYLE ÇAY İÇERDİ PAKETİNİ HİÇ ATMAZDI...O TESBİH ÇEKERDİ,BEN TESBİH BÖCEĞİ GİBİ KIVRILIP YUSYUVARLAK OLURDUM.YALNIZLIĞIMA SIĞINIRDIM.BENİ ÇAKIL TAŞI SANIRLARDI,DOKUNMAZLARDI...ÇOCUK BAYRAMLARINDA ÖĞRETİLMİŞ OYUNLARI OYNAMAK İSTEMEZDİM...EMİRGANDA LALELER ÖĞRETİLMEDEN AÇARDI.
ŞİMDİ TOPUKLU KIRMIZI AYAKKABILARIM VAR..KOŞMAK İSTESEM KOŞAMAM Kİ,BİR DE YÜKLÜYÜM...KOCAMAN KARA BİR GECEYE GEBE GÖZLERİM...BİR ADAMIN O SON BAKIŞINI AŞERİYORLAR...ORDA HALA O BANKTA OTURUYOR OYSA O BAKIŞLARIN SAHİBİ.BABAMA YAKALANMAKTAN ÇOCUK GİBİ KORKARAK KÖŞE BAŞLARINDA BULUŞUYORUZ HALA KADIKÖYDE CAN İLE...MAHVOLUYORUM..PARANTEZ İÇİNDE ÖLÜYORUM.ÜNLEMLER KUSUYORUM..BAŞIM DÖNÜYOR...SORU İŞARETLERİYLE YENİDEN DOĞUYORUM.BURASI DA NERESİ? SEN KİMSİN? BU AŞKI YAŞAYAN BİZ MİYDİK? BAŞLIĞIMI ALIP GİDİYORUM..SATIR BAŞLARI KEL KALIYORLAR...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment